Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Ononis striata & Taraxacum officinale

fotò
fotò
Esbroutouiro(-regado)

Ononis striata

Fabaceae Leguminosae

Nom en français : Bugrane striée.

Descripcioun :
L'esbroutouiro-regado es uno pichoto planto lignouso que trachis dins li tepiero roucaiouso de mountagno. Li fueio an tres fuioun di proun glandoulous. Li dènt dóu fueioun dóu mitan soun mai longo sus li bord (acò ajudo souvènt à lou destria de O. pusilla). Fai de flour jauno un pau regado de rouge, que sèmblon grosso en raport emé la planto. Li dóusso soun longo de 5 à 7 mm amé 2 à 3 grano lisso.

Usanço :
Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Pichoto planto lignouso
Taio : 5 à 20 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Camefite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Ononis
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae

Ordre : Fabales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 1,0 à 1,3 cm
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 500 à 1800 m
Aparado : Noun
Jun à avoust

Liò : Tepiero roucaiouso
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Mediterrano-Moutagnenco-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ononis striata Gouan, 1773

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Ononis striata & Taraxacum officinale

ges
ges
ges
ges
ges
R
C
C

Coumpara Esbroutouiro(-regado) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò